Można powiedzieć, że to był rodzinny koncert. Wszyscy dobrze się znali i muzycznie rozumieli. Bo język muzyki nie dzieli na starych i młodych, swoich i obcych. Raczej łączy pokolenia i łagodzi obyczaje.

Koncert „Patrycja Zarychta i goście” przeszedł do historii artystycznych wydarzeń miasta Skarżyska. Można oczywiście się spierać o organizacyjną niedoskonałość całości imprezy, ale jedno jest pewne, talentu i umiejętności wykonawcom należy tylko pogratulować.

.

I choć jak zwykle w takich sytuacjach sukces nagle ma wielu ojców to prawda jest taka, że to oni, z uporem maniaka i swoją ciężką pracą osiągnęli wysoki artystyczny poziom.

Skąd wziął się pomysł zorganizowania tego koncertu?
P.Sz. – Pomysł powstał dawno temu. Miało być tak, że Patrycja, córka Krzysztofa miała śpiewać, a mój syn Michał, wtedy już student uczelni muzycznej miał jej akompaniować. Szukaliśmy do tego okazji, bo to oni mają być kontynuacją naszych wspólnych zainteresowań. Z czasem jednak ten pomysł się rozrósł do perkusji i kontrabasu. Kiedy Patrycja wybrała repertuar okazało się, że potrzebna jest gitara basowa, instrumenty dęte i syntezatory. Wyszło na to, że potrzebowaliśmy pomocy od innych muzyków.

Ile czasu zajęło Wam przygotowanie do imprezy?
K.Z. – Wolelibyśmy o tym nie mówić, ale powiem tak. Dużo pracy włożył w to Piotr. Nie dość, że zorganizował prawie całość, to rozpisał muzykę na poszczególne instrumenty tak, aby wszyscy na dwa dni przed koncertem wiedzieli, o co chodzi.
P. Sz. – Było mnóstwo pracy, ale najważniejsze, że daliśmy radę.
P.Z. – Język muzyki nie dzieli na starych i młodych. Jest wspólny dla wszystkich. Dzięki temu jest zrozumiały dla muzyków. Jak ktoś gra improwizacje to inni intuicyjnie podchwytują temat.

Patrycja, wcześniej miałaś już okazję śpiewać dla publiczności. Czym się wyróżnił ten występ od pozostałych?
P.Z. – Przeważnie były to krótkie występy, a ten był moim pierwszym koncertem. Musiałam włożyć więcej pracy, bo też i utworów, które zaśpiewałam było więcej. Poza tym prowadziłam go, co nie było łatwe.

Jesteś zatem po swoim pierwszym koncercie. Co czujesz?
P.Z. – Niedosyt. Z wielką chęcią wyszłabym teraz na scenę i dalej śpiewała.

Twoje plany na przyszłość?
P.Z. – Na pewno będą związane z muzyką.

Co dalej?
P.Sz. – Dobrze byłoby nie poprzestać na tym jednym koncercie. Jeżeli będzie taka potrzeba, z chęcią zagramy go jeszcze raz.

Czy dla Ciebie było to jakieś kolejne granie? Czy było to coś szczególnego może nawet dla Was dwóch osobistego?
P.Sz. – Nasze rodziny przyjaźnią się od dawna. Myślę, że to było coś szczególnego. Patrycja właściwie zmusiła tatę, Krzysztofa do zagrania na scenie, co zresztą mu się udało.
K.Z. – Dzięki! To bardzo miło z Twojej strony Piotrze. Jestem pod wrażeniem Twojej szczerości.

Czy to znaczy, że zaskoczyłeś sam siebie?
K.Z. – W pewnym sensie tak. Ja po prostu musiałem zagrać. I to zrobiłem.

Czy obawialiście się, że coś nie wyjdzie?
K.Z. – Może Piotr miał obawy, ale ja nie. Jego profesjonalizm zadziałał na sto procent. Powiem szczerze - trema była do ostatka, ale mistrz ceremonii trzymał rękę na pulsie.


© Rozmawiał: Maciej Wesołowski, Foto : Maciej Wesołowski / TSK24 Team