Doula to wykształcona i doświadczona również w swoim macierzyństwie kobieta, zapewniająca ciągłe niemedyczne, fizyczne, emocjonalne i informacyjne wsparcie dla matki i rodziny na czas ciąży, porodu i po porodzie.

Doule tak naprawdę była przy kobiecie od zawsze. To one przez długie wieki pomagały przy porodzie i wpierały inne kobiety. W Polce taka kobietę nazywano „Mundra”. Była to mądra kobieta, specjalistka od kobiecości, doradczyni kobiet, akuszerka.

Pojęcie doula ( w starożytnym języku greckim oznaczające służąca) pojawiło się po raz pierwszy pod koniec lat 60-tych  w Stanach Zjednoczonych w książce antropolożki Dany Raphael i określało doświadczoną w swoim macierzyństwie kobietę, która wspiera młodą matkę w karmieniu piersią i opiece nad noworodkiem.

Pojęcie to rozszerzyli amerykańscy lekarze i badacze Marshall Klaus i John Kennel obejmując nim wsparcie w czasie porodu. Badając w latach 70-tych w Gwatemali wpływ porodu na więź matki z dzieckiem po porodzie przypadkiem odkryli, że duży wpływ na samopoczucie po porodzie i tworzenie się głębszej więzi między matką a dzieckiem miała życzliwa obecność osoby ankietującej obecnej przez cały czas porodu. Skupili się na badaniach nad wpływem ciągłego wsparcia w okresie porodu. Wyniki były jednoznaczne. Kobiety rodzące z kimś, w kim miały ciągłe oparcie i pomoc, rodziły szybciej, rzadziej sięgały po znieczulenia farmakologiczne, rzadziej dochodziło do porodu indukowanego i zakończonego kleszczowo lub cięciem cesarskim.

John Kennel i Marshall Klaus razem z Phyllis Klaus, Penny Simkin i Annie Kennedy powołali w 1992r do życia stowarzyszenie DONA (Doulas of North America) organizację zrzeszającą i szkolącą doule. Kilka lat póżniej zaczęły powstawać pierwsze organizacje zrzeszające doule w państwach europejskich, które połączyły się w sieć European Doula Network. W 2011r. 18 przeszkolonych polskich doul założyło  Stowarzyszenie DOULA w Polsce, które rok później stało się częścią i partnerem EDN.

Doula w Polsce została zawodem dopiero od 01 stycznia 2015. W swej pracy kieruje się standardami pracy douli i kodeksem etycznym douli. Najważniejsze z nich to: Oferuje emocjonalne, informacyjne i fizyczne wsparcie ale nie porady Nie bierze udziału w planowanych porodach bez asysty medycznej Nie tłumaczy rodziców ani nie mówi w ich imieniu Nie podejmuje decyzji za rodziców Nie wykonują żadnych czynności medycznych, nie diagnozuje, nie daje porad z zakresu medycznego Traktuje informacje o klientkach jako poufne.