Jadąc do Włoch mamy okazję zobaczyć to niepowtarzalne miasto zatrzymując się w trakcie długiej podróży. W Wenecji światło i woda kreują świat pełen magii. Jak pisała Georg Sand „brak koni i samochodów, a także dźwięki z kanałów Wenecji czynią to miasto najbardziej nadające się do niekończących się ech pieśni i zabaw”. Rozmieszczone po obu stronach kanałów domy wyglądają jak naturalne miejsca, mające niespotykany charakter, dzieł stworzonych przez człowieka.
Nic łatwiejszego jak zgubić się w Wenecji, co daje nam jeszcze więcej zabawy. Możemy się tam poczuć jak w labiryncie bez nici Ariadny i bez Minotaura.
W okresie karnawału wszystko było dozwolone i pod maskami i kostiumami ginęły nawet różnice społeczne. Wszystkie pola były okupowane przez ludzi wiwatujących, tańczących, śpiewających i uczestniczących w grach. Klasyczne przebranie składało się z peleryny z koronki, czarnego kaptura, kapelusza a uzupełnione było białą maską, która zakrywała całą twarz.
Od 1980 roku, karnawał w Wenecji powrócił do dawnej świetności, maski atakują obozy, tańce i zabawy odbywają się wszędzie organizowane są przedstawienia teatralne i pokazy dawnych gier.
Obecnie Wenecja jest ciągle podtapiana. Stare budynki, atakowane przez zanieczyszczone morze, ulegają zniszczeniu. Historyczna część Wenecji pełni głównie funkcje turystyczne. Aby dostać się do słynnego placu św. Marka musimy albo pokonać ok. półgodzinny szlak pieszy wąziutkimi uliczkami i mostami prowadzącymi ponad kanałami lub przepłynąć autobusem wodnym który kursuje w pobliżu miejsca parkingowego na Piazza Roma.